Enough poetry, let's start living.
Blijf op de hoogte en volg Natascha
01 Mei 2014 | Noorwegen, Bergen
Hallo allemaal,
Hier weer nieuws uit het hoge noorden, waar het weer mooi is en dagen lang. Inmiddels alweer een week teruggekeerd uit het zonnige Nederland, waar ik een overvloed aan goede energie heb opgedaan en een heleboel lieve mensen heb gezien, zit ik nu weer op mijn gemak in Bergen. In de negen dagen die ik weg ben geweest, zijn de bomen groen geworden. Het was heerlijk om weer terug te zijn, tegen alle verwachtingen in.
Ik herinner me dat ik, zittend in de Bybanen naar mijn laatste filosofiecollege, dit opschreef:
"Zoals het witte Reykjavik afsteekt tegen de grijsblauwe contouren de zee, zo steken de houten huizen in Bergen nu af tegen een achtergrond van weelderige groene loofbomen. Al was mijn terugkomst er een van weemoed, de lente is nu ook in Bergen aangebroken en ik hoop dat het ontwaken der natuur die weemoed weg kan spoelen uit mijn hart. Ik mis Nederland en hoezeer ik ook van Noorwegen probeer te houden, het lukt me niet het te omarmen zoals ik dat destijds met Nijmegen heb gedaan."
Dat was het gevoel dat mijn terugkomst met zich meebracht, het terugkomen in een lege kamer. Totdat ik warm verwelkomd werd door mijn lieve vrienden en huisgenoten, die stuk voor stuk blij leken te zijn me te zien. En gelijk was alles weer goed, ik zat weer in het ritme, ging buiten zitten, begon met studeren voor mijn tentamens, en voelde me helemaal op mijn plek. Het is grappig hoe snel die dingen kunnen gaan. Enough poetry, let's start living.
Ik ben weer helemaal aan de slag gegaan met mijn grote liefde: koken. Intussen heb ik weer mooie recepten uitgeprobeerd voor auberginestoofpot, gazpacho en pompoentaart. De ingrediënten gehaald bij een toko waar ik toevallig voorbij liep tijdens mijn wandeling naar de supermarkt - die ik dus die dag niet meer binnen ben geweest.
Het einde begint nu te naderen, voor mij is het nog zes weken, maar voor sommigen, zoals Astrid, nog maar vier. Het gaat nu ontzettend snel, en ik kan me niet voorstellen dat ik het grootste deel, zeg 95% van de mensen hier nooit meer zal zien. Heel gek is dat. Ik ben wel blij dat ik het reizen hier al achter de rug heb, nu wil ik alleen nog maar genieten van mijn laatste weken hier.
Ik zie er ook wel weer naar uit om straks terug in Nijmegen te zijn, waar ik een nieuwe kamer zal moeten vinden (want ik denk dat Rick mijn tentje in zijn achtertuin op een gegeven moment ook wel zat zal zijn). Want studeren in het buitenland is een ontzettend groot avontuur, maar na een avontuur is het altijd fijn om weer thuis te komen.
Maar no way dat ik hier wegga zonder dat ik in het Noorse water gezwommen heb. Mocht het nu in de zee zijn of in de fjord.
Maar voordat ik weer aan de studie ga, een beetje Noors voor jullie.
"I dag er det den første mai. Dette er en ferie i Norge." (Ie dog aar dè den fushte maai. Dettuh aar en feerië i Norge).
- Vandaag is het 1 mei. Dat is een feestdag in Noorwegen.
Kjærlighet fra Norge,
Natascha
Hier weer nieuws uit het hoge noorden, waar het weer mooi is en dagen lang. Inmiddels alweer een week teruggekeerd uit het zonnige Nederland, waar ik een overvloed aan goede energie heb opgedaan en een heleboel lieve mensen heb gezien, zit ik nu weer op mijn gemak in Bergen. In de negen dagen die ik weg ben geweest, zijn de bomen groen geworden. Het was heerlijk om weer terug te zijn, tegen alle verwachtingen in.
Ik herinner me dat ik, zittend in de Bybanen naar mijn laatste filosofiecollege, dit opschreef:
"Zoals het witte Reykjavik afsteekt tegen de grijsblauwe contouren de zee, zo steken de houten huizen in Bergen nu af tegen een achtergrond van weelderige groene loofbomen. Al was mijn terugkomst er een van weemoed, de lente is nu ook in Bergen aangebroken en ik hoop dat het ontwaken der natuur die weemoed weg kan spoelen uit mijn hart. Ik mis Nederland en hoezeer ik ook van Noorwegen probeer te houden, het lukt me niet het te omarmen zoals ik dat destijds met Nijmegen heb gedaan."
Dat was het gevoel dat mijn terugkomst met zich meebracht, het terugkomen in een lege kamer. Totdat ik warm verwelkomd werd door mijn lieve vrienden en huisgenoten, die stuk voor stuk blij leken te zijn me te zien. En gelijk was alles weer goed, ik zat weer in het ritme, ging buiten zitten, begon met studeren voor mijn tentamens, en voelde me helemaal op mijn plek. Het is grappig hoe snel die dingen kunnen gaan. Enough poetry, let's start living.
Ik ben weer helemaal aan de slag gegaan met mijn grote liefde: koken. Intussen heb ik weer mooie recepten uitgeprobeerd voor auberginestoofpot, gazpacho en pompoentaart. De ingrediënten gehaald bij een toko waar ik toevallig voorbij liep tijdens mijn wandeling naar de supermarkt - die ik dus die dag niet meer binnen ben geweest.
Het einde begint nu te naderen, voor mij is het nog zes weken, maar voor sommigen, zoals Astrid, nog maar vier. Het gaat nu ontzettend snel, en ik kan me niet voorstellen dat ik het grootste deel, zeg 95% van de mensen hier nooit meer zal zien. Heel gek is dat. Ik ben wel blij dat ik het reizen hier al achter de rug heb, nu wil ik alleen nog maar genieten van mijn laatste weken hier.
Ik zie er ook wel weer naar uit om straks terug in Nijmegen te zijn, waar ik een nieuwe kamer zal moeten vinden (want ik denk dat Rick mijn tentje in zijn achtertuin op een gegeven moment ook wel zat zal zijn). Want studeren in het buitenland is een ontzettend groot avontuur, maar na een avontuur is het altijd fijn om weer thuis te komen.
Maar no way dat ik hier wegga zonder dat ik in het Noorse water gezwommen heb. Mocht het nu in de zee zijn of in de fjord.
Maar voordat ik weer aan de studie ga, een beetje Noors voor jullie.
"I dag er det den første mai. Dette er en ferie i Norge." (Ie dog aar dè den fushte maai. Dettuh aar en feerië i Norge).
- Vandaag is het 1 mei. Dat is een feestdag in Noorwegen.
Kjærlighet fra Norge,
Natascha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
