Afscheid
Blijf op de hoogte en volg Natascha
15 Augustus 2012 | Verenigde Staten, Julian
Hallo Allemaal,
Hier mijn laatste reisverslag voordat ik in het vliegtuig stap.
Vanmorgen werd ik wakker nog voor het krieken van de dag, vandaar dat ik er zo vroeg bij ben. Het is nu tien over half zeven hier, God mag weten hoe vroeg ik wakker werd.
Deze week was weer geweldig. Het was Core-camp deze week, wat inhoudt dat in plaats van de groep kinderen die normaal naar kamp komt, de zogenaamde Girl Scout "troops" naar het kamp komen. Dat betekent dat de kinderen elkaar al kennen en dat de "troopleaders" meekomen, wat -om even te vertalen- meestal moeders zijn. Dus stel je voor, kamp met moeders en dochters terwijl jij er, als camp counselor, nog steeds bent. Dat is vreemd, toch?
Het is dan misschien ook wel voorspelbaar dat een heleboel counselors - en daar hoor ik bij - zenuwachtig waren en niet goed wisten hoe we met de moeders om moesten gaan.
Ik werd in een unit geplaatst met Froggie en Willow, en we kregen de Brownies (dit zijn zeven en acht jaar oude meisjes)! Eigenlijk was dit mijn eerste keer deze zomer dat ik met Brownies werkte, dus dat was extra leuk! Uiteindelijk was er niets om bang voor te zijn, want de moeders waren ontzettend aardig en behulpzaam, en dankzij het praatje van Star aan het begin van de week volgden ze ook de regels en luisterden naar ons. Eigenlijk was het wel fijn om weer eens volwassenen om me heen te hebben, en eerlijk gezegd heb ik erg veel geleerd van het werken met volwassenen. Ik merk dat het steeds makkelijker voor me wordt om met anderen te communiceren over allerlei dingen zoals het schema en verwachtingen. Ook wordt ik steeds beter in het geven van - zowel positieve als negatieve, maar vooral eerlijke - feedback. Hier ben ik heel erg blij mee, want vooral negatieve feedback was iets waar ik deze zomer aan wilde werken en dat het gelukt is om daar wat in te winnen betekent heel veel voor me. Dit zijn namelijk vaardigheden die ik altijd nodig zal hebben!
Verder hadden we gisteren stafdiner, waarvan ik heel erg heb genoten. Behalve dat het erg gezellig was en dat er lekker eten was, hadden we de kans om een scrapboek samen te stellen. Star en Snowball hadden allerlei pagina's gemaakt met dingen als "Remember when..." "Campers say the darnest things" en "A moment when I saw a girl gaining courage, confidence and character". Ook hadden ze voor iedereen een beker gemaakt (beschilderd met onze handtekening erop, niet de echte, die van kamp natuurlijk) en een pot met een glowstick erin. Die potten dienden ervoor dat we voor iedereen een briefje konden schrijven met daarop iets liefs, positiefs of aanmoedigends. De regel was om de glowstick te breken als je het eerste briefje in de pot stopte, zodat elke pot licht zou geven aan het eind van de avond. En natuurlijk kon iedereen aan het einde van de avond al zijn briefjes lezen.
Daarna had iedereen de kans om zijn dank publiekelijk te uiten, wat we "shout-outs" noemen. Het maakte me aan het huilen. Op dit moment voel ik een rare combinatie van verdriet, opwinding, twijfel en onrust. Ook heeft Snowball gevraagd (eigenlijk gewoon opgemerkt, er was niet echt een vraagteken) of ik terug wil komen volgend jaar. Ik heb haar verteld dat ik wat tijd nodig heb om erover na te denken en dat ik wil wachten tot ik thuis ben en weer helder kan denken voor ik een beslissing neem. Het heeft ook absoluut geen haast.
Ook kreeg ik een envelop met de staffoto en een kaartje erin van Snowball waarop stond geschreven:
"Goldie,
Thank you for being such a great part of our team this summer. Your positive attitude and obvious love for children are so wonderful and we are lucky to have you! Your are such a great counselor and we couldn't have survived this summer without you!
- Snowball"
Dat maakte me zo ontzettend trots!
Ik hoop dat ik van mijn dag in New York ga genieten :)
Groetjes,
Natascha
Hier mijn laatste reisverslag voordat ik in het vliegtuig stap.
Vanmorgen werd ik wakker nog voor het krieken van de dag, vandaar dat ik er zo vroeg bij ben. Het is nu tien over half zeven hier, God mag weten hoe vroeg ik wakker werd.
Deze week was weer geweldig. Het was Core-camp deze week, wat inhoudt dat in plaats van de groep kinderen die normaal naar kamp komt, de zogenaamde Girl Scout "troops" naar het kamp komen. Dat betekent dat de kinderen elkaar al kennen en dat de "troopleaders" meekomen, wat -om even te vertalen- meestal moeders zijn. Dus stel je voor, kamp met moeders en dochters terwijl jij er, als camp counselor, nog steeds bent. Dat is vreemd, toch?
Het is dan misschien ook wel voorspelbaar dat een heleboel counselors - en daar hoor ik bij - zenuwachtig waren en niet goed wisten hoe we met de moeders om moesten gaan.
Ik werd in een unit geplaatst met Froggie en Willow, en we kregen de Brownies (dit zijn zeven en acht jaar oude meisjes)! Eigenlijk was dit mijn eerste keer deze zomer dat ik met Brownies werkte, dus dat was extra leuk! Uiteindelijk was er niets om bang voor te zijn, want de moeders waren ontzettend aardig en behulpzaam, en dankzij het praatje van Star aan het begin van de week volgden ze ook de regels en luisterden naar ons. Eigenlijk was het wel fijn om weer eens volwassenen om me heen te hebben, en eerlijk gezegd heb ik erg veel geleerd van het werken met volwassenen. Ik merk dat het steeds makkelijker voor me wordt om met anderen te communiceren over allerlei dingen zoals het schema en verwachtingen. Ook wordt ik steeds beter in het geven van - zowel positieve als negatieve, maar vooral eerlijke - feedback. Hier ben ik heel erg blij mee, want vooral negatieve feedback was iets waar ik deze zomer aan wilde werken en dat het gelukt is om daar wat in te winnen betekent heel veel voor me. Dit zijn namelijk vaardigheden die ik altijd nodig zal hebben!
Verder hadden we gisteren stafdiner, waarvan ik heel erg heb genoten. Behalve dat het erg gezellig was en dat er lekker eten was, hadden we de kans om een scrapboek samen te stellen. Star en Snowball hadden allerlei pagina's gemaakt met dingen als "Remember when..." "Campers say the darnest things" en "A moment when I saw a girl gaining courage, confidence and character". Ook hadden ze voor iedereen een beker gemaakt (beschilderd met onze handtekening erop, niet de echte, die van kamp natuurlijk) en een pot met een glowstick erin. Die potten dienden ervoor dat we voor iedereen een briefje konden schrijven met daarop iets liefs, positiefs of aanmoedigends. De regel was om de glowstick te breken als je het eerste briefje in de pot stopte, zodat elke pot licht zou geven aan het eind van de avond. En natuurlijk kon iedereen aan het einde van de avond al zijn briefjes lezen.
Daarna had iedereen de kans om zijn dank publiekelijk te uiten, wat we "shout-outs" noemen. Het maakte me aan het huilen. Op dit moment voel ik een rare combinatie van verdriet, opwinding, twijfel en onrust. Ook heeft Snowball gevraagd (eigenlijk gewoon opgemerkt, er was niet echt een vraagteken) of ik terug wil komen volgend jaar. Ik heb haar verteld dat ik wat tijd nodig heb om erover na te denken en dat ik wil wachten tot ik thuis ben en weer helder kan denken voor ik een beslissing neem. Het heeft ook absoluut geen haast.
Ook kreeg ik een envelop met de staffoto en een kaartje erin van Snowball waarop stond geschreven:
"Goldie,
Thank you for being such a great part of our team this summer. Your positive attitude and obvious love for children are so wonderful and we are lucky to have you! Your are such a great counselor and we couldn't have survived this summer without you!
- Snowball"
Dat maakte me zo ontzettend trots!
Ik hoop dat ik van mijn dag in New York ga genieten :)
Groetjes,
Natascha
-
15 Augustus 2012 - 16:57
Mu:
hi Goldie. we zijn zo benieuwd na alle je verhalen over je leerervaring als counselor en als mens.Niels telt de dagen en iedere avond is hij steeds blijer om zijn grote zus bijna te zien. hij heeft jou ook veel te vertellen. Ik heb enorm genoten van je verhalen en eerlijk gezegd zal ik je verhalen missen. Dat je kon fantastisch schrijven dat wisten we maar dat je zo volwassen en met zoveel zelfreflectie en vaak humor kon schrijven is echt klasse.
-
15 Augustus 2012 - 17:26
Jacqueline En Nienke:
He Natas,
Wat heb jij een geweldige ervaring gehad. En wat een lieve tekst op het kaartje van Snowball!
Geniet in New York!!
We zijn trots op je!
Hoop je snel weer in real live te zien!!
liefs,
Jacqueline en een knuffel van Nienke -
15 Augustus 2012 - 18:12
Dad:
Lieve Natas,
Zoals gebruikelijk zat ik al met spanning te wachten op je laatste blog (vanuit winacka). Geinig dat je een moeder-dochterkamp heb mogen leiden. Zelf heb ik zoals je weet goede herinneringen aan alle vader-dochter en vader-zoon kampen van de scouting en het lijkt me vreemd voor je nu een keer niet in de dochter maar in de leidingrol te zitten.
Geniet van het afscheid en van je dag New York. Je moeder stAn in de startblokken je vrijdag 10.40 op Schiphol op te pikken :-)
Dikke kus, Dad. -
15 Augustus 2012 - 18:37
Oma:
Lieve Natasseke,
Alweer je laatste verslag van je geweldige reis. Het is zo fijn te lezen dat je het naar je zin hebt gehad en dat je zulke lieve en fijne reacties krijgt van de mensen waarmee je hebt gewerkt. We zijn reuze trots op je!
Ook namens opa wil ik je bedanken voor de moelite die je gedaan hebt om ons op zo 'n fantastische manier op de hoogte te houden van al je bevindingen. We keken steeds weer uit naar een nieuw verslag.
Lieve schat, we zien elkaar zondag. Ik verheug me er enorm op. Een heel goede terugreis toegewenst.
Heel veel liefs en xxxjes van ons beiden.
oma
-
15 Augustus 2012 - 18:49
Kiki En Tante Wendy:
Kiki ligt even op een oor dus mooi de tijd om je even te berichten. Ja ja je krijgt absoluut nog heimwee terug naar kamp. Bewaar dat briefje maar goed, want die zal je nog veel steun kunnen geven als je een keer in een dopje zit in Nederland. Wat ik heerlijk aan. Amerika vond is dat daar de complimenten nog gewoon uitgesproken worden. Hier worden ze wel gedacht maar amper hardop medegedeeld. Zonde! Mijn voornemens waren dan ook om complimenten die ik dacht ook hardop uit te spreken. En dat doe ik dan ook. Ik snap dat het kamp heel anders is met moeders erbij. Wij hadden soms family camp dan waren er hele gezinnen in het kamp aanwezig. Het lijkt me juist fijn om moeders erbij te hebben dan is het iets minder zwaar en hebben ze denk ik iets minder last van heimwee? Aan de andere kant als veel elkaar al kennen en er al heel vaak zijn geweest hebben sommige kinderen wel zoiets van die regel geld niet voor mij ik kom hier immers al jaren ik kan wel een potje breken. Wat me opvalt in je verslagen is dat je alles heel doelbewust en nauwkeurig beleefd. Je ervaart en voelt en registreerd en reflecteerd. Bijzonder hoor. Je bent een rijk mens en daar hoef ik niet voor in je portemonnee te kijken hihi. Ik ook trouwens hoor! Biljonair, maar dan niet in geld maar in geluk! Hier gaat alles goed. We hebben een nieuwe auto en morgen gaan we een nachtje op jou kamer bivakkeren. Kiki kan steeds meer en je ziet al steeds meer haar karakter. Leuk hoor! We zullen je gauw zien. Dikke x en tot snel.
-
15 Augustus 2012 - 21:06
Silke:
Zo, en nu hoop ik dat ik deze keer WEL een reactie kan plaatsen, want ik werd niet op het oude blog geaccepteerd. Ik heb het wel gelezen hoor! Ik vind het jammer voor je dat je camp weken over zijn, maar stiekem ben ik heel erg blij dat je weer naar huis komt! Ik heb je gemist! Het lijkt me inderdaad erg interessant om ook eens met volwassenen te werken, zeker met moeders, dat is een apart soort volgens mij. Maar ik weet zeker dat je het goed gedaan hebt!
Ik moet toch eventjes zeggen dat ik echt trots ben op de frequentie waarmee je je blog hebt geupdate. ik heb dat wel eens anders gezien van mensen! Ik heb echt elke keer met veel plezier je blog gelezen en ben erg blij dat je je avonturen met ons wou delen.
Tot snel thuis! We moeten wat afspreken!
xx -
15 Augustus 2012 - 21:23
Mama Sonja:
Hallo lieve dochter,
Dank voor al je verslagen: zo hebben wij kunnen meeleven met alles wat je deed. Ik hoef niet in herhalingen te treden, want alles is al zo'n beetje gezegd en het gras is dus onder mijn voeten weggemaaid. Ik denk dat je versneld volwassen bent geworden en je bent zeker een rijker mens geworden. Je hebt het heel erg naar je zin gehad en dat bevestigd dat je een goede keuze hebt gemaakt. Ik hoop dat je veel plezier hebt in New York en papa en ik komen je vrijdag ophalen.
Hier is het intussen ook warm weer. Ik ben vandaag wederom met de jongens naar het strand (dit keer Zandvoort) geweest en ik moet zeggen dat het een plezier is om met mijn zoons op stap te gaan. We hebben heel wat trein-kilometers gemaakt de afgelopen dagen. Ik ben vandaag 'lekker" verbrand: het kan dus nog in Nederland.
A.s. zondag vieren we jouw verjaardag conform je wens. Opa en Oma en Yvonne komen in ieder geval. Verder zien we wel. De weersverwachtingen voor dit weekend zijn tropisch dus je blijft in de stemming :)
Lieverd, tot overmorgen en geniet van de laatste uurtjes.
Big hug.
Mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
