Moon on the meadow
Blijf op de hoogte en volg Natascha
30 Juli 2012 | Verenigde Staten, Julian
Hallo Allemaal,
De laatste paar dagen zijn erg gemengd geweest. Aan de ene kant heb ik een geweldige ervaring opgedaan; ik heb paardgereden in de bossen en vervolgens hebben we gekampeerd met de paarden bij wat we lower lake noemen, een meer dat een stukje van het centrale kampterrein afligt. Er stond daar een ijzeren hek dat de paardenstallen vormde, en we sliepen een paar meter verderop, op een groot stuk zeil. En aangezien er geen portabel toilet in de buurt was (je weet wel, die dingen die ze ook altijd op festivals hebben) - de dichtsbijzijnde was een wandeling van tien minuten - moesten we in de bosjes plassen. Dat was echt heel grappig, ikzelf had er geen moeite mee, maar Pringles, een van de counselors, had nog nooit in het wild geplast. Ze probeerde haar plas op te houden tot we terug waren, maar 's avonds, toen niemand het merkte, gaf ze toch toe en plaste ze stiekem achter een boom :)
Het was echt prachtig daar, nog meer midden in de natuur dan kamp al is, en alles was heerlijk primitief, haha. We kookten in wat ze een "dutch oven" noemen, al is het een Amerikaanse uitvinding (dit soort dingen doen ze wel vaker, zoals bij "French toast" ).
Het is een gietijzeren pan op pootjes waar je al je eten in laat garen door voorverhitte kolen op het deksel te leggen. Het is Hecker (onze high adventure specialist) zelfs gelukt om er koekjes in te bakken! (Natuurlijk chocolate chip gromgrom).
Het meest fantastische deel van dit alles was het slapen onder de sterren, terwijl de maan over ons scheen. De meiden hadden allemaal de kans om op zadels te slapen (als kussen), en ik had besloten dat mijn rugzak ook zou moeten werken. Uiteindelijk was mijn arm toch comfortabeler. Je slaapt natuurlijk niet zo goed als normaal op zo'n kampeertochtje, met stenen in je rug en kou die in je voeten trekt, maar het was het driedubbel en dwars waard.
Aan de andere kant was ik teleurgesteld over mijn vrije avond gisteravond. Ik had met Tink en Singsong afgesproken om samen iets te gaan doen, in ieder geval samen te eten. Maar toen ik in het stafhuis aankwam om kwart over zes, was er bijna niemand. Ik was eerst bang dat ze zonder mij waren vertrokken om uit eten te gaan, dat ze me waren vergeten. Gelukkig vond ik Tink's briefje op de koelkast dat ze naar het dorp was om wat spullen te kopen die ze nodig had voordat ze naar huis zou vliegen. Ze schreef dat ze terug zou zijn om half acht, maar dat werd uiteindelijk negen uur. Toen was het natuurlijk al te laat om nog iets te doen. Singsong was met andere mensen uit eten gegaan. Dus maakte ik een pastasalade voor mezelf met wat restjes uit de keuken. Dat was niet eens zo heel erg, ik was gewoon teleurgesteld en had het gevoel dat iedereen me had laten zitten op de avond die ik speciaal vrij had genomen.
Tink zelf was er ook erg teleurgesteld over, maar ze reed met anderen mee, dus dat gaf haar minder invloed op de situatie.
Ach ja. Dat voelde gewoon heel vervelend. Soms heb je gewoon geen zin om altijd vrolijk te zijn.
Deze morgen heb ik nog vrij tot lunchtijd, dus ik ga wat ontspannen, want ik heb nog een vijfdaagse week voor de boeg.
En dat heb ik wel nodig als ik nog de hele week alive awake alert enthusiastic wil zijn.
Gisteravond, nadat ik een warme douche had genomen, had ik zo mijn bed in kunnen rollen (7 uur!)
Aan de andere kant ben ik over mijn heimwee heen aan het komen. Het lukt me steeds beter om in het nu te leven :)
Liefs,
Natascha
De laatste paar dagen zijn erg gemengd geweest. Aan de ene kant heb ik een geweldige ervaring opgedaan; ik heb paardgereden in de bossen en vervolgens hebben we gekampeerd met de paarden bij wat we lower lake noemen, een meer dat een stukje van het centrale kampterrein afligt. Er stond daar een ijzeren hek dat de paardenstallen vormde, en we sliepen een paar meter verderop, op een groot stuk zeil. En aangezien er geen portabel toilet in de buurt was (je weet wel, die dingen die ze ook altijd op festivals hebben) - de dichtsbijzijnde was een wandeling van tien minuten - moesten we in de bosjes plassen. Dat was echt heel grappig, ikzelf had er geen moeite mee, maar Pringles, een van de counselors, had nog nooit in het wild geplast. Ze probeerde haar plas op te houden tot we terug waren, maar 's avonds, toen niemand het merkte, gaf ze toch toe en plaste ze stiekem achter een boom :)
Het was echt prachtig daar, nog meer midden in de natuur dan kamp al is, en alles was heerlijk primitief, haha. We kookten in wat ze een "dutch oven" noemen, al is het een Amerikaanse uitvinding (dit soort dingen doen ze wel vaker, zoals bij "French toast" ).
Het is een gietijzeren pan op pootjes waar je al je eten in laat garen door voorverhitte kolen op het deksel te leggen. Het is Hecker (onze high adventure specialist) zelfs gelukt om er koekjes in te bakken! (Natuurlijk chocolate chip gromgrom).
Het meest fantastische deel van dit alles was het slapen onder de sterren, terwijl de maan over ons scheen. De meiden hadden allemaal de kans om op zadels te slapen (als kussen), en ik had besloten dat mijn rugzak ook zou moeten werken. Uiteindelijk was mijn arm toch comfortabeler. Je slaapt natuurlijk niet zo goed als normaal op zo'n kampeertochtje, met stenen in je rug en kou die in je voeten trekt, maar het was het driedubbel en dwars waard.
Aan de andere kant was ik teleurgesteld over mijn vrije avond gisteravond. Ik had met Tink en Singsong afgesproken om samen iets te gaan doen, in ieder geval samen te eten. Maar toen ik in het stafhuis aankwam om kwart over zes, was er bijna niemand. Ik was eerst bang dat ze zonder mij waren vertrokken om uit eten te gaan, dat ze me waren vergeten. Gelukkig vond ik Tink's briefje op de koelkast dat ze naar het dorp was om wat spullen te kopen die ze nodig had voordat ze naar huis zou vliegen. Ze schreef dat ze terug zou zijn om half acht, maar dat werd uiteindelijk negen uur. Toen was het natuurlijk al te laat om nog iets te doen. Singsong was met andere mensen uit eten gegaan. Dus maakte ik een pastasalade voor mezelf met wat restjes uit de keuken. Dat was niet eens zo heel erg, ik was gewoon teleurgesteld en had het gevoel dat iedereen me had laten zitten op de avond die ik speciaal vrij had genomen.
Tink zelf was er ook erg teleurgesteld over, maar ze reed met anderen mee, dus dat gaf haar minder invloed op de situatie.
Ach ja. Dat voelde gewoon heel vervelend. Soms heb je gewoon geen zin om altijd vrolijk te zijn.
Deze morgen heb ik nog vrij tot lunchtijd, dus ik ga wat ontspannen, want ik heb nog een vijfdaagse week voor de boeg.
En dat heb ik wel nodig als ik nog de hele week alive awake alert enthusiastic wil zijn.
Gisteravond, nadat ik een warme douche had genomen, had ik zo mijn bed in kunnen rollen (7 uur!)
Aan de andere kant ben ik over mijn heimwee heen aan het komen. Het lukt me steeds beter om in het nu te leven :)
Liefs,
Natascha
-
30 Juli 2012 - 21:01
Silke:
Meisje, wat vervelend van je avond! Ik kan me heel goed voorstellen dat je dat naar vond. Ik hoop dat je toch een beetje het gevoel had dat je afscheid van haar kon nemen.
Aan de andere kant is dat kamperen met de paarden echt geweldig! Ik hoop dat dat je week toch een beetje goed heeft gemaakt. Ik heb nu ondertussen wel een manier gevonden om mijn bericht terug te kunnen lezen. Je moet gewoon alles highlighten.
Ik heb nu ook officieel een kamer in Amsterdam. Ik hoop dat ik het je snel kan laten zien!
x -
30 Juli 2012 - 23:01
Kiki En Tante Wendy:
Hoi hoi
Hè wat balen zeg. Ik kan me je teleurstelling goed voorstellen. Sje vrije tijd is op kamp zo'n beetje alles en je vind het al lastig om afscheid te nemen en dan krijg je die kans niet, terwijl je daar wel op gerekend hebt. Balen. Bij de outdoor school kookten we nog anders. We kookten op omgekeerde blikken waarin gaatje gemaakt was en een poortje. We moesten dan vuur onder het blik maken en dan bakten we bovenop een hamburger. 1 kind hield het vuur brandend. 1 bakte de hamburger en nummer3 at de hamburger. En zo werden de rollen steeds gewilligd. Heerlijk hè slapen onder de hemel. Ik kon er nooit genoeg van krijgen en had in hermelijlen altijd de neiging om mijn matras op het balkon te leggen. Kun je de constellaties al een beetje herkennen? Zo niet dan wil ik je wel een aantal leren herkennen.
Fijn dat het beter gAt met de heimwee. Bedenk maar dat wanneer je thuis bent je heel snel weer terug wilt naar kamp. Geniet van de laatste weken. We zien je snel weer.dikke kus van ons. Ik kan nog steeds niet lezen wat ik typ. Highliten lukte mij niet opde iPad, dus spannend wat ik straks te lezen krijg. X van ons
-
30 Juli 2012 - 23:09
Leoniet:
Lieve Goldie,
Wat een teleurstellende ervaring op je vrije avond, die je speciaal voor Tink had georganiseerd. Ook onbegrijpelijk, dat Singsong met anderen uit eten was gegaan zonder dat jij daarvan op de hoogte was. Je voelt je dan van iedereen verlaten. Het lijkt me dat dan je heimwee juist toeneemt. Dan moet je het potje met eerdere goede ervaringen openen, zoals: ze vinden dat ik al vloeiend engels spreek, de gesprekken met Singsongs moeder en zo heb je nog wel meer goede dingen beleefd. Gelukkig, dat het kamperen met de paarden daartegenover staat. Ik moest erg lachen om Pringles, die nog nooit in de natuur heeft geplast. Ik heb in bossen heel wat plasjes liggen, zeker als we vroeger wild kampeerden in Scandinavie, We zijn benieuwd hoe je volgende groep er uit ziet qua leeftijd en bezigheden. We hopen dat je leuke meiden treft. Sterkte meisje; veel liefs van ons beiden. -
31 Juli 2012 - 00:22
Oma:
Lieve schat, alweer zo'n wit veld. 't Is al laat dus is stuur je morgen een mailtje naar je emailadres. Ik kan dan tenminste lezen wat ik schrijf.
Tot morgen
Dikke kus van ons beidjes.
oma -
31 Juli 2012 - 12:05
Dad:
Hallo schatje,
Wat een gedoe! Klinkt als een slecht gecoordineerde actie door vooral Tink om een leuk afscheid te hebben. Jammer. Verder vreemd dat Pringles er alleen op uit is getrokken. Maar goed, leerervaring zullen we maar zeggen, met de hoofdvraag: hoe stem je van te voren goed de verwachtingen van iedereen op elkaar af.
Je kookkunsten in de natuur zijn wel geinig zeg. Ik ken deze techniek niet, op scouting hebben we alleen maar pannen (kampeerpannen) op houtvuren gebruikt, die vervolgens gitzwart werden en nooit meer schoon te krijgen waren. Verder ben ik blij dat je in je leven al eerder geoefend hebt met wildplassen :-) nooit geweten dat het je ooit zo pas zou komen.
Goed dat je even tijd neemt je vrije ochtend te gebruiken om even mentaal uit te rusten voor de aanstaande vijf dagen. En by the way: "het is toegestaan om niet altijd vrolijk en enthousiast te zijn". Je hoeft geen rol te spelen, blijf ook vooral jezelf en daarmee in je kracht.
dikke kus -
31 Juli 2012 - 13:07
Mama Sonja:
Lieve Natas,
Toch een beetje naar gevoel hè dat afscheid van Tink. Dat had jij je vast anders voorgesteld. Maar goed, that's life met ups en downs. Papa heeft gelijk als hij zegt dat je heus niet al
;Intussen ben ik met mijn eerste week vakantie bezig en jawel: het weer is veranderd! Ik vind het eigenlijk koud vandaag, jammer maar waar. We gaan zo naar Opa en Oma: het is tenslotte hun trouwdag. Geniet van de laatste 2 weekjes, we missen je erg en zullen je over 2 weken overladen met knuffels en dikke kussen. Daar kan je dan alvast weer naar uitkijken!
Have fun and enjoy!
Big hug. -
01 Augustus 2012 - 01:21
Natascha Van Der Sijs:
Hallo,
Het was inderdaad een rotgevoel, maar Tink zal niet zomaar vertrekken. Ik ken haar langer dan vandaag, ze zal ons allemaal een dikke knuffel komen geven voordat ze weg gaat!
Dankjewel voor jullie medeleven :)
Het einde begint nu echt in zicht te komen, met nog maar twee weken te gaan. Ik ga kamp missen, maar zie toch wel uit naar al die knuffels en kusjes die in het vooruitzicht liggen!
Dikke kus,
Natascha
p.s. zie de foto's die ik geplaatst heb bij mijn vorige blog ;) -
01 Augustus 2012 - 16:36
Oma:
Lieve Natasseke,
Je raadt het nooit, maar ik kan weer zien wat ik type; Huib was zo slim om uit te vinden wat je moet aanvinken om het getypte zichtbaar te maken; een stuk makkelijker nu.
Ik hoop dat je inmiddels over je teleurstelling heen bent toen je vriendinnen het af lieten weten terwijl jij op een gezellige avond gerekend had. Ik kan me voorstellen hoe je je voelde!
Nog wel bedankt voor de gelukwensen met onze huwelijksdag; alweer 54 jaar getrouwd, wat een tijd hé?
We zijn met z'n zessen naar Elst geweest, naar met name de favoriete tent van de jongens. Het was erg gezellig en we hebben heerlijk gegeten. Aan het einde heeft Maxim geprobeerd z'n record van 17 bolletjes ijs te verbeteren, dat is echter niet gelukt; hij kwam niet verder dan 14. Rowan haalde een stuk of 12!
Waar ze dat allemaal laten na diverse borden eten. Ze hebben dan ook 's avonds niets meer gesnoept.
Mama is nog steeds aan het zoeken op internet om een vakantietripje te vinden om er samen met de jongens een paar dagen op uit te trekken. Het vervelende is dat de leuke aanbiedingen steeds gelden voor twee personen. Er is dan kennelijk maar één kamer beschikbaar.
Nog eventjes en je bent weer thuis; ik verheug me er ontzettend op je weer te zien. Ondanks het feit dat je je vele belevenissen al aan ons hebt gemeld heb je waarschijnlijk nog van alles te vertellen.
Lieve schat, tot de volgende keer. Geniet nog maar van de laatste paar weekjes.
Heel veel liefs en xxxjes van ons beidjes.
Oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
