First days at camp
Door: Natascha
Blijf op de hoogte en volg Natascha
17 Juni 2012 | Verenigde Staten, Julian
Hallo Allemaal,
Daar is het dan: mijn eerste reisverslag vanuit Amerika, YEAH!!
Ik ga proberen het niet te lang te maken, ik hoop dat het lukt, haha. De laatste drie en een halve dag heb ik namelijk ontzettend veel meegemaakt. Laat ik het chronologisch(proberen) te houden.
Ten eerste: papa, een hele fijne vaderdag gewenst! Maak er een fijne dag van met de jongens en Mu.
Bovendien wil ik even laten weten dat ik iedereen mailtjes gelezen heb, maar niet alles kan beantwoorden.Oke, here it comes. Donderdag stond ik dus om kwart voor drie op -.-' .
En het was een lange dag. En met lang bedoel ik dan ook echt heel erg lang. Na vierentwintig uur op vliegvelden en in vliegtuigen doorgebracht te hebben, waarvan anderhalf uur in de rij van de douane in Chicage, werd ik opgepikt door een staflid van camp Winacka en een andere counselor. Natuurlijk was ik uitgeput, ook al was het me gelukt een uur of vijf te slapen in het vliegveld. Mijn bagage was helemaal compleet en heel, ook niet onbelangrijk.
Ik verheugde me erop om, eenmaal in het kamp, meteen in slaap te vallen, horizontaal wel te verstaan.
Toen vertelde Maestro (het staflid) me dat we nog een andere counselor op zouden pikken, die om negen uur aan zou komen. En toen was het half acht -.-' .
En ik kan je vertellen: als je uitgeput bent is anderhalf uur heel erg lang. Dus we gingen in de tussentijd naar de walmart om wat spullen te kopen, en te kijken voor een nieuw mobieltje, aangezien mijne weigerde te bellen of smsjes te versturen. Dat gaat dus niet gebeuren, aangezien een nieuwe telefoon waarin je een andere simkaart kunt stoppen, 500 dollar kost. Dat gaan we dus niet doen.
Terug in de auto werd maestro gebeld door star (de kampdirecteur), dat de andere counselor al was aangekomen op het vliegveld, twintig minuten te vroeg. We raceten terug naar het vliegveld en zochten de hele aankomsthal af, maar ze was nergens te bekennen. Vervolgens probeerden we Star weer te bereiken om uit te vinden waar Spud (zo heette ze) was. Uiteindelijk vonden we haar in een andere terminal, aan de informatiebalie. Toen was het intussen al tien uur. Daarna reden we naar een andere walmart om Star en een ander staflid te ontmoeten, omdat Maestro de kampcreditcard had, die Star nodig had. Dus toen we eenmaal naar kamp reden, was het al half twaalf, en ik sliep om een uur (en ja, voor degenen die meegerekend hebben: dat is echt een 28-urige dag).
En kamp, dat is helemaal geweldig. Toen ik hier aankwam was het eerste wat ik opmerkte, dat het zo lekker rook. Het is een combinatie van droog gras, bomen en hout. En ik hoorde overal krekels. Ook heb ik al salamanders en eekhoorns gezien, en ze houden veertien paarden waar de meiden op kunnen rijden tijdens kamp. Het grappige is dat je op kamp je altijd voorstelt met je kampnaam, en dat niemand je gewone naam weet. In het begin vond ik het best vreemd om mezelf voor te stellen met Goldie ipv met Natascha, en om aan te nemen dat iemand Turkey of Wednesday heet. Maar nu ben ik eraan gewend en ik denk dat aan het einde van de zomer, jullie me drie keer zullen moeten roepen voor ik opmerk dat je het tegen mij hebt :).
Zaterdag (gister) zijn we begonnen met stafftraining. Ik was heel erg blij dat ik de hele vrijdag had om uit te rusten, omdat ik van donderdag op vrijdag maar zeven uur had geslapen. En ja, zo'n negen uur tijdsverschil hakt er toch wel in. Vrijdagavond had ik het voornemen om tot negen uur wakker te blijven, maar ik geloof dat vanaf acht uur, mijn collega's misschien hebben geprobeerd tegen me te praten, maar dat ik niets meer gehoord heb.
En ik heb de koudste douche van mijn leven gehad. Aangezien het water nogal langzaam warm werd en koud warm was, en warm koud, heb ik onder een ijsdouche gestaan. Behalve de koudste douche ooit, was het ook zeker de kortste. Toen ontdekte Turkey dat je de andere kant op moest draaien. Nee hoor, dat is helemaal niet frustrerend.
Zaterdag zijn we verhuisd van de front unit naar een andere unit, omdat zaterdag alle andere counselors ook aangekomen waren en dus de training echt begon.
De meeste meiden die hier werken zijn allemaal erg aardig, maar toch merk ik dat ik het meeste klik met de andere internationals. Vooral met Wednesday, het sloveense meisje en Turkey, het Colombiaanse meisje. Ook is er een Amerikaanse meisje, Seabiscuit, dat superaardig is en Tink, een meisje uit Kentucky (van de fried chicken, ja :P ).
Op dit moment ben ik met Tink en Seabiscuit in een groep ingedeeld, en slaap ik daarmee ook in een huisje (met nog twee anderen). Wednesday zit in dezelfde unit, alleen in een ander huisje. Turkey zit in de buurunit.
We zien elkaar nu vooral bij het eten en in de me-time, (dat is nu), een uur per dag waarin we kunnen relaxen, brieven schrijven, spelletjes doen, douchen, etc.
De grootste uitdaging is al die namen uit mijn hoofd leren (het zijn er ongeveer zeventig), maar ik denk dat ik al op tweederde zit. Omdat deze namen iets persoonlijks hebben, is het makkelijker om ze te onthouden.
O, ik zou nog zoveel meer willen schrijven, maar ik ben bang dat jullie nog een dag of twee/drie daarop moeten wachten, want mijn pauze is om.
Ik mis jullie allemaal, maar het is wel fantastisch hier en ik ben blij om jullie te kunnen melden dat het goed met me gaat.
Veel liefs,
Natascha
p.s. de foto's komen later, heb mijn verbindingskabel nog in de cabin liggen.
Daar is het dan: mijn eerste reisverslag vanuit Amerika, YEAH!!
Ik ga proberen het niet te lang te maken, ik hoop dat het lukt, haha. De laatste drie en een halve dag heb ik namelijk ontzettend veel meegemaakt. Laat ik het chronologisch(proberen) te houden.
Ten eerste: papa, een hele fijne vaderdag gewenst! Maak er een fijne dag van met de jongens en Mu.
Bovendien wil ik even laten weten dat ik iedereen mailtjes gelezen heb, maar niet alles kan beantwoorden.Oke, here it comes. Donderdag stond ik dus om kwart voor drie op -.-' .
En het was een lange dag. En met lang bedoel ik dan ook echt heel erg lang. Na vierentwintig uur op vliegvelden en in vliegtuigen doorgebracht te hebben, waarvan anderhalf uur in de rij van de douane in Chicage, werd ik opgepikt door een staflid van camp Winacka en een andere counselor. Natuurlijk was ik uitgeput, ook al was het me gelukt een uur of vijf te slapen in het vliegveld. Mijn bagage was helemaal compleet en heel, ook niet onbelangrijk.
Ik verheugde me erop om, eenmaal in het kamp, meteen in slaap te vallen, horizontaal wel te verstaan.
Toen vertelde Maestro (het staflid) me dat we nog een andere counselor op zouden pikken, die om negen uur aan zou komen. En toen was het half acht -.-' .
En ik kan je vertellen: als je uitgeput bent is anderhalf uur heel erg lang. Dus we gingen in de tussentijd naar de walmart om wat spullen te kopen, en te kijken voor een nieuw mobieltje, aangezien mijne weigerde te bellen of smsjes te versturen. Dat gaat dus niet gebeuren, aangezien een nieuwe telefoon waarin je een andere simkaart kunt stoppen, 500 dollar kost. Dat gaan we dus niet doen.
Terug in de auto werd maestro gebeld door star (de kampdirecteur), dat de andere counselor al was aangekomen op het vliegveld, twintig minuten te vroeg. We raceten terug naar het vliegveld en zochten de hele aankomsthal af, maar ze was nergens te bekennen. Vervolgens probeerden we Star weer te bereiken om uit te vinden waar Spud (zo heette ze) was. Uiteindelijk vonden we haar in een andere terminal, aan de informatiebalie. Toen was het intussen al tien uur. Daarna reden we naar een andere walmart om Star en een ander staflid te ontmoeten, omdat Maestro de kampcreditcard had, die Star nodig had. Dus toen we eenmaal naar kamp reden, was het al half twaalf, en ik sliep om een uur (en ja, voor degenen die meegerekend hebben: dat is echt een 28-urige dag).
En kamp, dat is helemaal geweldig. Toen ik hier aankwam was het eerste wat ik opmerkte, dat het zo lekker rook. Het is een combinatie van droog gras, bomen en hout. En ik hoorde overal krekels. Ook heb ik al salamanders en eekhoorns gezien, en ze houden veertien paarden waar de meiden op kunnen rijden tijdens kamp. Het grappige is dat je op kamp je altijd voorstelt met je kampnaam, en dat niemand je gewone naam weet. In het begin vond ik het best vreemd om mezelf voor te stellen met Goldie ipv met Natascha, en om aan te nemen dat iemand Turkey of Wednesday heet. Maar nu ben ik eraan gewend en ik denk dat aan het einde van de zomer, jullie me drie keer zullen moeten roepen voor ik opmerk dat je het tegen mij hebt :).
Zaterdag (gister) zijn we begonnen met stafftraining. Ik was heel erg blij dat ik de hele vrijdag had om uit te rusten, omdat ik van donderdag op vrijdag maar zeven uur had geslapen. En ja, zo'n negen uur tijdsverschil hakt er toch wel in. Vrijdagavond had ik het voornemen om tot negen uur wakker te blijven, maar ik geloof dat vanaf acht uur, mijn collega's misschien hebben geprobeerd tegen me te praten, maar dat ik niets meer gehoord heb.
En ik heb de koudste douche van mijn leven gehad. Aangezien het water nogal langzaam warm werd en koud warm was, en warm koud, heb ik onder een ijsdouche gestaan. Behalve de koudste douche ooit, was het ook zeker de kortste. Toen ontdekte Turkey dat je de andere kant op moest draaien. Nee hoor, dat is helemaal niet frustrerend.
Zaterdag zijn we verhuisd van de front unit naar een andere unit, omdat zaterdag alle andere counselors ook aangekomen waren en dus de training echt begon.
De meeste meiden die hier werken zijn allemaal erg aardig, maar toch merk ik dat ik het meeste klik met de andere internationals. Vooral met Wednesday, het sloveense meisje en Turkey, het Colombiaanse meisje. Ook is er een Amerikaanse meisje, Seabiscuit, dat superaardig is en Tink, een meisje uit Kentucky (van de fried chicken, ja :P ).
Op dit moment ben ik met Tink en Seabiscuit in een groep ingedeeld, en slaap ik daarmee ook in een huisje (met nog twee anderen). Wednesday zit in dezelfde unit, alleen in een ander huisje. Turkey zit in de buurunit.
We zien elkaar nu vooral bij het eten en in de me-time, (dat is nu), een uur per dag waarin we kunnen relaxen, brieven schrijven, spelletjes doen, douchen, etc.
De grootste uitdaging is al die namen uit mijn hoofd leren (het zijn er ongeveer zeventig), maar ik denk dat ik al op tweederde zit. Omdat deze namen iets persoonlijks hebben, is het makkelijker om ze te onthouden.
O, ik zou nog zoveel meer willen schrijven, maar ik ben bang dat jullie nog een dag of twee/drie daarop moeten wachten, want mijn pauze is om.
Ik mis jullie allemaal, maar het is wel fantastisch hier en ik ben blij om jullie te kunnen melden dat het goed met me gaat.
Veel liefs,
Natascha
p.s. de foto's komen later, heb mijn verbindingskabel nog in de cabin liggen.
-
18 Juni 2012 - 05:50
Mama Sonja:
Hallo lieve schat,
Fijn dat alles goed met je gaat. Ik hoop inderdaad dat minder slapen gaat wennen :) Volgens mij kan je 10 uur per nacht wel vergeten in een kamp en het is ook wel flink doorwerken. Maar daar staan natuurlijk een heleboel andere positieve zaken tegenover! Het ruikt, voelt en smaakt allemaal anders...
Tjonge wat een avontuur. We zijn hier best een beetje jaloers hoor!
Geniet vooral met volle teugen en laat het een ervaring worden om nooit te vergeten!
Dikke kus! -
18 Juni 2012 - 08:57
Yvon:
Fijn te horen dat het zo goed gaat. Hoe lang duurt jullie training? Man, jij bent jezelf vol aan het stouwen met ervaringen zeg. Geniet er maar van. -
18 Juni 2012 - 09:44
Oma:
Lieve Natasseke,'
Kind wat een verhaal. Ik kan me voorstellen dat je na zo´n lange en enerverende reis doodmoe was!
Fijn dat je al vriendinnen hebt gemaakt.
Zo te lezen ben je in een prachtomgeving.´k Zou daar wel eens een kijkje willen nemen.
Gisteren waren mama en Huib hier (vaderdag). Op z'n welbekende optimistische wijze voorspelde Huib al dat je daar niet veel slaap zou krijgen. Ik hoop dat dat allemaal meevalt.
Lieve schat, heeeeeel veel plezier en geniet maar van iedere dag.
Liefs en xxxxxjes, ook van opa
Oma -
18 Juni 2012 - 10:06
Mu:
Daar zat ik op te wachten. je eerste reisverhaal. goed om te horen dat alles goed gaat.
we hebben een uitnodiging voor de bruiloft van Han en Jamie naar jou toegestuurd. zij trouwen op 1s augustus in California en guess what: zij hebben jou uitgenodigd. let op je post dus, mocht je niets ontvangen, laat het weten:-) -
18 Juni 2012 - 11:18
Job:
Ha die natas,
Blij je eerste blog te ontvangen. Na je sms dat je was aangekomen, begon de nieuwsgierigheid over hoe is sindsdien met je is vergaan steeds groter. Ik ben in ieder geval blij dat je goed "geland" bent op het kamp. Je eerste ervaringen zijn enorm zeg. Wat een indrukken, het klinkt alsof je niet weet waar je moet kijken om alles in je op te nemen. Ik ben erg benieuwd naar hoe je klaar gestoomd wordt voor je eerste groep leerlingen en wat je allemaal met de kids gaat ondernemen in de komende 8 weken.
Dank voor je vaderdag groet, erg attent om daar nog aan te denken. Veel genoegen tussen alle counsellors met interessante bijnamen en hopelijk horen we snel weer iets van je.
Dikke kus! -
18 Juni 2012 - 15:08
Silke:
Hey Natas!
Ik ben blij dat je het nu al leuk hebt, het klinkt echt ontzettend als een Natascha kamp. Ik mis je wel al een beetje, maar zo'n blog maakt veel goed :D Ik vind het super leuk om zo op de hoogte gehouden te worden!
Ik kijk al uit naar je volgende blog! Zeker omdat ik elke keer moet lachen om de namen die de counselors hebben.
Veel sterkte met je jetlag!
xx -
20 Juni 2012 - 20:20
Leoniet:
Lieve Goldie,
Wat een leuk verslag van je hondsvermoeiende reis en eerste indrukken. Dit verslag zat in de computer van opa en dus las ik het net pas. Hij had wel gemeld, dat er bericht van je was en dat je reis nog langer had geduurd dan je eerst dacht. Het mooie weer(eindelijk de tuin in) heeft gemaakt, dat we pas nu reageren. Ik moet alsmaar grinniken om die bijnamen en heb dus onze bijnaam ook maar hierboven gezet. Dan raak je ook niet in de war met andere opa en oma. Wat een gedoe met je telefoon. Heleen heeft daarom ook eens een nieuwe gekocht in Amerika. We hoorden van je vader en Mu, dat je je eerste jaar Psychologie met daverende cijfers hebt afgesloten. Hartelijk gefeliciteerd daarmee. Hier alles goed. We zien uit naar je volgende verslag. Groetjes en liefs, Leoniet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
