Sleeping under the stars
Door: Natascha
Blijf op de hoogte en volg Natascha
28 Juni 2012 | Verenigde Staten, Julian
Hallo Allemaal,
Mijn week is nu al over de helft, en ik had gewoon zin om weer een blog te schrijven en jullie een beetje op de hoogte te houden.
Het voelt alsof ik al een maand weg ben van huis. Het is hier zo anders, maar dingen wennen snel. Al het engels praten, het eten, de gewoonten, de zon...
En ik heb de liefste groep meisjes ooit. Ze doen het snapshots programma, dat draait om foto's maken en een portfolio in elkaar draaien. We hebben al fotolijstjes gemaakt, we hebben buiten gekookt, gewandeld naar een panoramaplaats en natuurlijk zit ik anderhalf uur per dag aan de rand van het zwembad. Het blijven meiden van 8 tot 10 jaar, die willen veel zwemmen met dit weer.
Het is hier gemiddeld dertig graden en 's nachts wordt het best koud, vijftien of zo. We slapen buiten op een grote vlonder, waar opklapbedden staan. En als je niet oppast, lig je de hele nacht wakker omdat je het gevoel hebt dat je voeten eraf vriezen. Dus, mijn pyjama bestaat nu uit:
-Een echte pyjama (t-shirt en lange broek)
-Een shirt met lange mouwen
- Een sweater
- Twee paar dikke sokken
-Een muts (yep, die heb ik nodig!)
Als dat niet supersexy is ;)
Maar ik ben bang dat ik het ermee moet doen. Tijd om te slapen is een schaars goed hier dat je met beide handen aan moet nemen. Het is nu, in tegenstelling tot de week staftraining, niet meer oke om onderuit gezakt te zitten of half in slaap te vallen tijdens avondactiviteiten. Het is de bedoeling dat je altijd "alive, awake, alert and enthusiastic" bent. Dus, daar gaan we, glimlach op het gezicht en gaan met die banaan. Gister (woensdag), had ik, eerlijk toegegeven, een dip. Ik was echt heel erg moe, en dan ben ik sneller geirriteerd... Toen ik tijdens mijn pauze in het stafhuis aankwam, plofte ik op een matras, om vervolgens in slaap te vallen. Het moet er heel charmant uit hebben gezien... not.
Maar het werken met de meiden is geweldig. Het zijn er zestien, en heel verschillend, maar wel heel leuk.
Ik heb deze week al moeten dealen met een meisje met heimwee, dat opeens begon te huilen en zei dat ze nog nooit ergens was geweest zonder haar moeder en dat ze naar huis wilde. En probeer haar maar eens van gedachten te laten veranderen. Natuurlijk is er ook een hele procedure voor campers met heimwee, maar dat zegt niet dat het in een vingerknip opgelost is. Je kan haar wel zeggen: 'Kijk wat voor leuke activiteiten we nog voor de boeg hebben, dat wil je toch niet missen?' en 'Je bent een lid van de groep, iedereen gaat je missen als je weggaat, we hebben je nodig in ons team.' Maar als ze blijft malen over hoe slecht ze het heeft en hoe goed het thuis is, wordt het niet beter. Maarja, ik heb nou eenmaal niet de magische kracht om in iemands gedachten te kruipen en eraan te sleutelen, dus dan probeer je ze maar te beinvloeden en haar gerust te stellen. Ik moet eerlijk zeggen dat het me niet helemaal gelukt is, maar wat verwacht je van een counselor op haar tweede werkdag. Gelukkig is Star ingesprongen en heeft haar gerust kunnen stellen.
Er is ook een eeneiige tweeling in onze groep, en ze zijn niet uit elkaar te houden! Mijn truc: elke morgen kijken een van de twee namen noemen, kijken wie er reageert en onthouden wat ze aanheeft :D
Vandaag had ik ook een bijzonder meisje aan mijn tafel (er zit altijd een staflid aan een tafel van acht). Normaal krijgt iedereen na het eten een opruimtaak, dus ik vroeg haar, wil jij alsjeblieft vegen? En ze haalde haar schouders op, zei no, don't feel like it. En ik vertelde haar dat ze dat toch moest doen. En toen liep ze weg en kwam niet meer terug!
Sorry, ik moet nu stoppen, mijn pauze is voorbij.
Groetjes,
Natas
Mijn week is nu al over de helft, en ik had gewoon zin om weer een blog te schrijven en jullie een beetje op de hoogte te houden.
Het voelt alsof ik al een maand weg ben van huis. Het is hier zo anders, maar dingen wennen snel. Al het engels praten, het eten, de gewoonten, de zon...
En ik heb de liefste groep meisjes ooit. Ze doen het snapshots programma, dat draait om foto's maken en een portfolio in elkaar draaien. We hebben al fotolijstjes gemaakt, we hebben buiten gekookt, gewandeld naar een panoramaplaats en natuurlijk zit ik anderhalf uur per dag aan de rand van het zwembad. Het blijven meiden van 8 tot 10 jaar, die willen veel zwemmen met dit weer.
Het is hier gemiddeld dertig graden en 's nachts wordt het best koud, vijftien of zo. We slapen buiten op een grote vlonder, waar opklapbedden staan. En als je niet oppast, lig je de hele nacht wakker omdat je het gevoel hebt dat je voeten eraf vriezen. Dus, mijn pyjama bestaat nu uit:
-Een echte pyjama (t-shirt en lange broek)
-Een shirt met lange mouwen
- Een sweater
- Twee paar dikke sokken
-Een muts (yep, die heb ik nodig!)
Als dat niet supersexy is ;)
Maar ik ben bang dat ik het ermee moet doen. Tijd om te slapen is een schaars goed hier dat je met beide handen aan moet nemen. Het is nu, in tegenstelling tot de week staftraining, niet meer oke om onderuit gezakt te zitten of half in slaap te vallen tijdens avondactiviteiten. Het is de bedoeling dat je altijd "alive, awake, alert and enthusiastic" bent. Dus, daar gaan we, glimlach op het gezicht en gaan met die banaan. Gister (woensdag), had ik, eerlijk toegegeven, een dip. Ik was echt heel erg moe, en dan ben ik sneller geirriteerd... Toen ik tijdens mijn pauze in het stafhuis aankwam, plofte ik op een matras, om vervolgens in slaap te vallen. Het moet er heel charmant uit hebben gezien... not.
Maar het werken met de meiden is geweldig. Het zijn er zestien, en heel verschillend, maar wel heel leuk.
Ik heb deze week al moeten dealen met een meisje met heimwee, dat opeens begon te huilen en zei dat ze nog nooit ergens was geweest zonder haar moeder en dat ze naar huis wilde. En probeer haar maar eens van gedachten te laten veranderen. Natuurlijk is er ook een hele procedure voor campers met heimwee, maar dat zegt niet dat het in een vingerknip opgelost is. Je kan haar wel zeggen: 'Kijk wat voor leuke activiteiten we nog voor de boeg hebben, dat wil je toch niet missen?' en 'Je bent een lid van de groep, iedereen gaat je missen als je weggaat, we hebben je nodig in ons team.' Maar als ze blijft malen over hoe slecht ze het heeft en hoe goed het thuis is, wordt het niet beter. Maarja, ik heb nou eenmaal niet de magische kracht om in iemands gedachten te kruipen en eraan te sleutelen, dus dan probeer je ze maar te beinvloeden en haar gerust te stellen. Ik moet eerlijk zeggen dat het me niet helemaal gelukt is, maar wat verwacht je van een counselor op haar tweede werkdag. Gelukkig is Star ingesprongen en heeft haar gerust kunnen stellen.
Er is ook een eeneiige tweeling in onze groep, en ze zijn niet uit elkaar te houden! Mijn truc: elke morgen kijken een van de twee namen noemen, kijken wie er reageert en onthouden wat ze aanheeft :D
Vandaag had ik ook een bijzonder meisje aan mijn tafel (er zit altijd een staflid aan een tafel van acht). Normaal krijgt iedereen na het eten een opruimtaak, dus ik vroeg haar, wil jij alsjeblieft vegen? En ze haalde haar schouders op, zei no, don't feel like it. En ik vertelde haar dat ze dat toch moest doen. En toen liep ze weg en kwam niet meer terug!
Sorry, ik moet nu stoppen, mijn pauze is voorbij.
Groetjes,
Natas
-
29 Juni 2012 - 04:07
Tante Wendy:
Hoi Natascha leuk je eerste avonturen te lezen. Ja het leven van een counselor gaat niet altijd over rozen. Hihi. Leuk dat je een fototrope hebt en dat op die leeftijd! Dat lijken me sowieso interessantekinderen die daar nu al interesse in hebben. Hebben ze dan suggesties voor jou wat voor activiteiten je dan knt ondernemen? Grappig dat je inderdaad je muts nodig hebt. Bij ons kon het zelfs vriezen 's nachtslot, dus ik weet precies hoe onaantrekkelijk je eruit kunt zien. Mooi hè slapen in de openlucht? Ik wet dat je daar straks thuis ook behoefte aan hebt. Eind juli heb je altijd metoorshowers. Geniet ervan! X van ons. Kiki lacht al behoorlijk en is druk bezig met het zoeken van haar duim die ze altijd in haar knuistje verstopt,dus dat levert nogal eens frustratie op. Deze dame heeft ook al gezwommen na 6weken en vond het net als jou meiden heerlijk. Geniet en tot je volgende verslag.x -
29 Juni 2012 - 07:07
Silke:
Haha, slapen met een muts op. Ik zie het al voor me. Was vast niet wat je bedacht had toen het over California ging :P Wel super vet, slapen onder de sterren!
En je eerste aanraking met kinderen met een attitude :O Ik gok dat je er daar nog wel meer van zult krijgen, benieuwd hoe dat gaat aflopen. Ik kijk al naar de verhalen uit! En ik weet zeker dat als je een paar keer in aanraking met heimwee bent geweest, je het prima op kunt lossen :) Ik ben trots op je hoor, Natas! En ik kijk uit naar de foto's!!
x -
29 Juni 2012 - 07:18
Anja:
Leuke oplossing van je om de tweeling uit elkaar te houden ;)
Gelukkig heb je het naar je zin en er zullen altijd ook minder leuke dingen gebeuren op camp, maar dat komt altijd wel goed :)
Geniet er nog van want voordat je het weet is de zomer alweer voorbij.
Ik kijk uit naar je nieuwe verslag!
-xxx- Anja -
29 Juni 2012 - 07:51
Amanda:
Super leuk om al je verhalen te lezen, en echt knap dat je daar helemaal in je eentje naartoe bent gegaan en 9 weken blijft zitten! Ik denk dat je daar heel veel zult leren, maar ook veel plezier zal maken, en ik ben heel benieuwd naar alle foto's! (Als die er zijn.)
Liefs, Amanda -
29 Juni 2012 - 10:08
Oma:
Lieve Natas,
Ja ja, nu heb je ook de wat moeilijke kant van het camp leren kennen. 't Is bijna niet voor te stellen dat je daar, terwijl het overdag zo warm is, je 's nachts helemaal moet inpakken tegen de kou.
Ik kan me voorstellen hoe lastig het voor je is om kinderen met heimwee te hebben. Ik herinner me dat nog van vroeger toen ik bij mijn lievelingsoom- en tante in Den Haag logeerde. Ik kreeg toen zo'n heimwee dat ik er gewoon doodziek van was (boven de wcpot hangen!) Toen ik hoorde dat ik naar huis mocht was ik op slag beter.
Je kunt tegen iemand die heimwee heeft zeggen wat je wilt, dat nare heimweegevoel is gewoon niet weg te praten. Gelukkig hoef je niet alles in je eentje op te lossen en is er altijd wel iemand die je ondersteunt.
'k Vind het toch al zo knap dat je dit avontuur bent aangegaan. 't Is niet niks om, als je nog zo jong bent, de leiding over zo'n groep meisjes te krijgen.
Lieve schat, have fun en geniet van alles (met zo nu en dan uitslapen!!!)
Heel veel liefs van ons beidjes.
oma
-
29 Juni 2012 - 11:46
Mama Sonja:
Hallo lieve meid,
Fijn dat je elke keer een verslag schrijft. Je houdt van schrijven en dat scheelt al een hoop. Ik lees het elke keer met veel plezier.
Als ik dit verhaal zo lees, moet je aardig aan de bak! Je leert en een hoop van moet je maar denken en vergeet tussendoor niet te genieten. En heimwee, tsja daar is -zoals Oma schrijft- bijna niet tegenaan te praten, want het zit tussen de oren en op dat moment een overheersend gevoel. Ik wens je maar succes. De kampleiding heeft vaker met dit bijltje gehakt, moet je maar denken.
Ik ben in ieder geval super trots op je! Ik kijk nu al uit naar al je verhalen....
Gisteren was het opeens erg warm (30 graden) en ja hoor, wij moesten naar de Red Hot Chili Peppers. Dat was dus zweten, maar erg gaaf. De jongens hebben nu het festival gevoel meegemaakt. We waren in het Goffertpark (vlak bij je huisje in Nijmegen). De jongens vonden het weer een heel andere ervaring: erg relaxte sfeer. Het was een geweldig concert en we hebben erg genoten. Ze lopen nu allebei in een RHCP T-shirt rond.... Vanmorgen hebben we lekker uitgeslapen en vooral lang onder de douche gestaan!!! Ze gaan morgen op vakantie met papa en ik hoop naar een warme zomer in de Ardeche. Meisje, zet 'm op! We wachten met spanning op je volgende verslag.
We missen je enorm, maar zijn blij dat je het leuk hebt en natuurlijk vinden we het erg stoer! A big hug and see you soon! Love Mum -
30 Juni 2012 - 13:39
Leoniet:
Lieve Goldie,
Je vindt de meisjes schatten, maar ik vind degene die geen corvée wilde doen niet zo aardig. Ik was benieuwd, hoe dat is afgelopen, maar toen moest je al weer aan het werk. Bij ons zijn gisteren twee nieuwe dakramen ingezet. Dat moest vanwege lekkage. Tijdens het gereedmaken van de zolder voor deze werkzaamheden, viel mijn oog op het opa- en omaboek, waarvan jij de initiatiefneemster was. Toen was ik verkocht en zat ik te lezen, te kijken en te genieten. Alle logeerpartijen kwamen me weer voor de geest: toneelspel van jou en Amanda met de Efteling als inspiratiebron, de drie jongens, die altijd bezig waren elkaars knuffels te verstoppen en de pretparken, die we bezochten. Ik zal Nienke nog eens vragen er wat in te schrijven of te tekenen. Zij kon toen nog niet schrijven. Nou lieve meid, ik hoop dat je in het weekend kunt uitrusten, zodat je er volgende week weer volop tegenaan kunt. Liefs van Oopleen en mij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
