the 4th of July
Door: Natascha
Blijf op de hoogte en volg Natascha
05 Juli 2012 | Verenigde Staten, Julian
Hallo Iedereen,
Wat fijn om te horen hoe het met iedereen gaat.
Vandaag wil ik jullie wat schrijven over mijn ervaringen van de afgelopen paar dagen.
Mijn groep van vijf meiden is erg leuk. Al zijn ze erg verschillend, ze vormen een groep.
We hebben al een hoop supergave dingen gedaan deze week, zoals rotsklimmen, kanoen. boogschieten en roomijs maken. Vooral het rotsklimmen, en de wandeltocht naar het boogschieten vond ik erg gaaf. De meiden genieten met volle teugen en het is heerlijk om de tijd te hebben om met elk van hen eventjes te kletsen voordat ze naar bed gaan.
Gisteren was het de fourth of July, ofwel Independence day. Daarom hadden we 's avonds een "BBQ-dinner" (hamburgers, waarvan ik de vieze broodjes links ben gaan laten liggen), en een feestje. De meisjes konden slagroom in de gezichten van mijn medecounselors gooien (gelukkig hoefde ik niet, ze ruiken nog steeds naar slagroom, zo'n weeige geur), dansen, cupcakes eten en windmolentjes maken. Daarna maakte we een wandeling naar het panoramapunt waar ik het vorige week over gehad heb, om te kijken of er vuurwerk te zien was. En er was vuurwerk te zien van achter de bergen. In het begin hoorde we enkel geknal vanuit de verte, waar ik eigenlijk wel teleurgesteld over was, aangezien we redelijk moesten haasten om op tijd bij het vuurwerk te zijn. Ook vertelden we verhalen en hadden we een sparkleparty: rare snoepjes doorbijten die naar Listerine smaken, waar vonkjes vanaf komen. Daarna kampeerden we op een hoog punt met een prachtig uitzicht (niet dat we daar veel van merkten die avond, aangezien het pikkedonker was). Stel je nu eens voor dat je zeven tenten moet opzetten met enkel het licht van zaklampen, en dan zijn het tenten waarvan je natuurlijk niet weet hoe ze in elkaar gezet moeten worden, en ook geen gebruiksaanwijzing hebt! Achteraf is het wel grappig, maar op dat moment was ik een beetje verloren. Gelukkig hadden we een paar CIT's (Counselors in training, 16/17-jaar oude meiden die een dagje meelopen), die wel wisten hoe het moest. God zij dank.
Het was wel bijzonder om weer een "dak" boven mijn hoofd te hebben, ik was inmiddels gewend aan buiten slapen.
Ook heb ik gemerkt dat de filosofie van de Girl Scouts bij mij past. Het gaat vooral over respect voor de natuur en het helpen van anderen, maar zonder een spoor achter te laten ("leave no trace"), dus de meiden worden aangemoedigd om elkaar en anderen te helpen en om bijv. afval op te rapen, hun eigen troep op te ruimen en zuinig te zijn met papier, water en elektriciteit. Zoals jullie merken ben ik hier op mijn plek.
Ook blijven de meiden me vragen of ik volgend jaar terug kom. "Because when you will come back, then I'll be coming back next year too because I like to see you again!"
En ik blijf antwoorden: "I'm not sure. We'll see."
En ze blijven ook zeggen dat ze mijn accent zo grappig vinden en ik kan ze een half uur bezig houden met het vertalen van zinnen als "Sorry I'm late, my turtle exploded" (ik weet ook niet hoe ze het verzinnen) en dingen vertellen over Nederland.
Ook zijn ze helemaal verzot op de unicorn song. Elke dag krijg ik een paar keer de vraag: "Goldie, do you want to sing the unicorn song for us?"
En natuurlijk vind ik dat helemaal leuk, want het is ook leuk om hem te zingen. Met dank aan Tante Wendy!
Jullie horen snel weer van me!
Groetjes,
Natascha
Wat fijn om te horen hoe het met iedereen gaat.
Vandaag wil ik jullie wat schrijven over mijn ervaringen van de afgelopen paar dagen.
Mijn groep van vijf meiden is erg leuk. Al zijn ze erg verschillend, ze vormen een groep.
We hebben al een hoop supergave dingen gedaan deze week, zoals rotsklimmen, kanoen. boogschieten en roomijs maken. Vooral het rotsklimmen, en de wandeltocht naar het boogschieten vond ik erg gaaf. De meiden genieten met volle teugen en het is heerlijk om de tijd te hebben om met elk van hen eventjes te kletsen voordat ze naar bed gaan.
Gisteren was het de fourth of July, ofwel Independence day. Daarom hadden we 's avonds een "BBQ-dinner" (hamburgers, waarvan ik de vieze broodjes links ben gaan laten liggen), en een feestje. De meisjes konden slagroom in de gezichten van mijn medecounselors gooien (gelukkig hoefde ik niet, ze ruiken nog steeds naar slagroom, zo'n weeige geur), dansen, cupcakes eten en windmolentjes maken. Daarna maakte we een wandeling naar het panoramapunt waar ik het vorige week over gehad heb, om te kijken of er vuurwerk te zien was. En er was vuurwerk te zien van achter de bergen. In het begin hoorde we enkel geknal vanuit de verte, waar ik eigenlijk wel teleurgesteld over was, aangezien we redelijk moesten haasten om op tijd bij het vuurwerk te zijn. Ook vertelden we verhalen en hadden we een sparkleparty: rare snoepjes doorbijten die naar Listerine smaken, waar vonkjes vanaf komen. Daarna kampeerden we op een hoog punt met een prachtig uitzicht (niet dat we daar veel van merkten die avond, aangezien het pikkedonker was). Stel je nu eens voor dat je zeven tenten moet opzetten met enkel het licht van zaklampen, en dan zijn het tenten waarvan je natuurlijk niet weet hoe ze in elkaar gezet moeten worden, en ook geen gebruiksaanwijzing hebt! Achteraf is het wel grappig, maar op dat moment was ik een beetje verloren. Gelukkig hadden we een paar CIT's (Counselors in training, 16/17-jaar oude meiden die een dagje meelopen), die wel wisten hoe het moest. God zij dank.
Het was wel bijzonder om weer een "dak" boven mijn hoofd te hebben, ik was inmiddels gewend aan buiten slapen.
Ook heb ik gemerkt dat de filosofie van de Girl Scouts bij mij past. Het gaat vooral over respect voor de natuur en het helpen van anderen, maar zonder een spoor achter te laten ("leave no trace"), dus de meiden worden aangemoedigd om elkaar en anderen te helpen en om bijv. afval op te rapen, hun eigen troep op te ruimen en zuinig te zijn met papier, water en elektriciteit. Zoals jullie merken ben ik hier op mijn plek.
Ook blijven de meiden me vragen of ik volgend jaar terug kom. "Because when you will come back, then I'll be coming back next year too because I like to see you again!"
En ik blijf antwoorden: "I'm not sure. We'll see."
En ze blijven ook zeggen dat ze mijn accent zo grappig vinden en ik kan ze een half uur bezig houden met het vertalen van zinnen als "Sorry I'm late, my turtle exploded" (ik weet ook niet hoe ze het verzinnen) en dingen vertellen over Nederland.
Ook zijn ze helemaal verzot op de unicorn song. Elke dag krijg ik een paar keer de vraag: "Goldie, do you want to sing the unicorn song for us?"
En natuurlijk vind ik dat helemaal leuk, want het is ook leuk om hem te zingen. Met dank aan Tante Wendy!
Jullie horen snel weer van me!
Groetjes,
Natascha
-
06 Juli 2012 - 09:13
Anja:
Fijn dat je het leuk vind en dat je ervan geniet. Ik vind het kei leuk om je reisverslagen te lezen. Gelukkig wisten die meiden hoe je de tent moest opzetten en als je terug bent moet je voor mij ook nog een keer de unicorn song zingen hihi :)
xx -
06 Juli 2012 - 12:22
Tante Wendy:
Hoi hoi
Die snoepjes daar had ik het over wintergreen lifesavers. Super smerig, maar leuk effect. Ik moet gaan Kiki huilt. X
-
06 Juli 2012 - 14:18
Silke:
De Unicorn song word een ware wereldhit op deze manier. Ik zal hem op vakantie in Frankrijk ook zo veel mogelijk verspreiden. Leuk om te lezen dat het zo goed gaat, de filosofie van het kamp past inderdaad precies bij jou! Mogen we nu van je verwachten dat je in Nederland langs de deuren gaat om koekjes te verkopen? :P
Leuk om vooral zo veel van je te lezen, ik ben blij met de regelmatige updates en lees ze nog steeds met plezier!
xx Silke -
06 Juli 2012 - 14:52
Oma:
Lieve Natas,
Alweer zo'n fantastisch verslag, dank daarvoor.
Je steekt ook heel wat op tijdens je verblijf daar, o.a. tenten opzetten en dat nog bij het schijnsel van een zaklantaarn!
Fijn dat je het zo naar je zin hebt. t' Is en blijft toch een heel avontuur omdat je van tevoren nauwelijks weet wat je te wachten staat. Tot nu toe geniet je gelukkig met volle teugen; ga zo door!
Lieve meis, tot de volgende keer; we kijken weer uit naar je komende belevenissen.
Veel liefs en een dikke kus van opa en oma
-
06 Juli 2012 - 16:22
Mama Sonja:
Lieve Natas,
Fijn dat je het zo leuk hebt! Volgens mij is het daar ook lekker weer. Genieten dus van het buiten zijn. Dat gaat vast tegen vallen als je in het najaar in Nederland weer binnen zit :(
Hier gaat alles zijn gangetje. Het is loeidruk op het werk; van zomerrust is hier in ieder geval geen sprake. Bernadette is vanaf deze week niet meer bij ons en we hebben intussen een nieuwe medewerkster -Astrid- aangenomen. Ze is heel enthousiast en heeft er veel zin in. Ze begin 16/7. We zijn benieuwd. Een beetje het werk op orde krijgen lijkt mij ook wel een aardig. Morgen begint ons Bospop weekend.Arnold, Marjet, Hans en Eva zijn al op de camping aldaar en boven verwachting vinden ze het geweldig! Ze belden al liederlijk op of wij ook niet "even" kwamen en een tentje mee wilden nemen. Zie je het al voor je? Huib heeft een bloedhekel aan kamperen :) Het weer is nog steeds erg goed, maar van het weekend worden er toch wat buitjes verwacht. We zullen het wel beleven.
Tot het volgende verslag lieverd en GENIET!!
Dikke kus mama -
06 Juli 2012 - 20:00
Papa Job:
Hallo Natas, kort berichtje uit de ardeche. We zitten te wachtenop een ghost voorstelling op de camping en het lijk dat hier als een kapstok op het podium staat valt telkens om :-) Valt me toch een beetje tegen dat je na al mijn tentopzettraining niet in een wip een tent opzet...
Leuk te horen dat je op een "groen". Kamp bent beland ennu die unicorn houden we van je tegoed.
Tot meels daddy cool, Mu, Rowie, Siempie -
06 Juli 2012 - 20:49
Leoniet:
Lieve Goldie,
Ik hoop, dat je als je weer thuis bent, je ook voor ons de unicornsong wilt zingen. Wij hebben er nog nooit van gehoord en wij worden steeds nieuwsgieriger naarmate ze in het camp je zo vaak vragen om hem te zingen. Goed dat de jeugd wordt opgevoed met die scoutingfilosofie; verder is Amerika, volgens mij, niet zo bezig met duurzaamheid met die benzineslurpende bakken van auto's. Maar wij zijn er maar één keer geweest,dus misschien zijn ze inmiddels van gedachten veranderd. Het scouting- en kampeergevoel is je natuurlijk wel met de paplepel ingegeven.
Opa heeft vanmorgen een cursus bloedprikken gehad bij de trombosedienst in Zeist. Hij kan dan zelf in het vervolg bepalen hoeveel pillen hij moet nemen om zijn bloed te verdunnen. De laatste tijd moest hij bijna wekelijks naar de poli, en dat begon hem te vervelen Nu moet hij op internet nog een soort examen doen en een eindgesprek hebben of ze het hem toevertrouwen.
Je hoeft dan af en toe maar voor controle te komen.
Het is langzamerhand bedtijd. Het afscheid van je 5 meiden zal wel moeilijk zijn, maar daarna kan je weer heerlijk slapen en lekker met de moeder van Singsong bijkletsen over jouw Efteling. Tot schrijfs. Liefs van ons beiden. -
09 Juli 2012 - 00:33
Natascha Van Der Sijs:
@papa: Het tentopzetten was niet zo erg, ik wist wat de binnen- en de buitentent was en en waar de stokken doorheen moesten, het was alleen lastig dat het in het donker moest, want elke tent is anders en de grond is kurkdroog hier, dus haringen in de grond kan je wel vergeten. That's why.
x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
